۸ آبان ، ۱۳۹۳, ساعت --> ۵۳ : ۲۳
(آخرین ویرایش: ۸ آبان ، ۱۳۹۳, ساعت --> ۵۷ : ۲۳، توسط مـــدافـــع عـــدالـــت.)
سلام دوستان،ماجرای پرونده ای که کوهی از ظلم و بی عدالتی را همراه خود داشت حضورتان عارض می گردم:
2نفر قرارداد مشارکت منعقد می نمایند،که زمین از یکی باشد و ساخت و ساز از طرف دیگر
در بندی از قرار داد آورده شده:
سازنده متعهد گردیده ساختمان را بصورت بتن آرمه بسازد و بعد از اتمام اسکلت آن صاحب عرصه 3 دانگ از ملک را بنام ایشان(سازنده)نماید
سازنده ی بخت برگشته از روی قاعده ی احسان آمده اسکلت را از تیرآهن صنعتی ساخته که به گفته ی خود ایشان و صاحبان حِرَف این نوع آهن به مراتب از بتن آرمه محکمتر و گرانتر هست
بعد از ساخت تقریبا 90 درصد ساختمان به صاحب عرصه رجوع کرده و درخواست انتقال 3 دانگ از ملک را به نام خود می نماید
اما مالک از این کار و تعهدی که طبق قرار داد نموده بود امتناع می ورزد
سازنده ی نگون بخت به دادگاه مراجعه کرده و دادخواستی مبنی بر الزام مالک بر انتقال 3 دانگ از ملک به نام خواهان(خودش)را می نماید
مالک با حضور در دادگاه به بند قرارداد اشاره نموده و اذعان می دارد قرار ما بر این بود که ساختمان با بتن آرمه ساخته شود نه تیر آهن!!!
و دادگاه نیز همین بند را مورد استناد حکم خود قرار داده و حکم بر بی حقی و بطلان دعوی صادر می نماید!!!
ایشان که 700...800ملیونی هزینه ی ساخت این بنا نموده برای نجات خود از این ظلم راهی دفتر وکالت یکی از دوستان ما می شود و ایشان(وکیل) در لایحه ای به دادگاه می نویسد:
سازنده قصد اضرار به مالک را نداشته چرا که از مصالح مرغوب و بهتر از مصالح مورد توافق استفاده کرده و مورد مهم دیگر اینکه:در این مدت یک ساله ی ساخت بنا مالک عرصه با زندگی در همان محل هیچ اعتراضی به اقدامات سازنده نداشته است و می توان این عمل را تائید ضمنی مالک دانست و و و...
اما امروز خبرها حاکی از آن بود که حکم بدوی تائید شده و دست سازنده خالی...
نظر دوستان در خصوص این ظلم عظیم چیست؟
آیا قابل تحمل است؟
آیا داعش چنین ظلمی در حق ملت عراق و سوریه کرده که مالک این بلا را بر سر سازنده آورده؟
بنظر دوستان تقصیر دادگاه در استنباط موضوع و عدم رعایت قاعده ی حسن نیت و انصاف تا چه میزان بوده است؟
2نفر قرارداد مشارکت منعقد می نمایند،که زمین از یکی باشد و ساخت و ساز از طرف دیگر
در بندی از قرار داد آورده شده:
سازنده متعهد گردیده ساختمان را بصورت بتن آرمه بسازد و بعد از اتمام اسکلت آن صاحب عرصه 3 دانگ از ملک را بنام ایشان(سازنده)نماید
سازنده ی بخت برگشته از روی قاعده ی احسان آمده اسکلت را از تیرآهن صنعتی ساخته که به گفته ی خود ایشان و صاحبان حِرَف این نوع آهن به مراتب از بتن آرمه محکمتر و گرانتر هست
بعد از ساخت تقریبا 90 درصد ساختمان به صاحب عرصه رجوع کرده و درخواست انتقال 3 دانگ از ملک را به نام خود می نماید
اما مالک از این کار و تعهدی که طبق قرار داد نموده بود امتناع می ورزد
سازنده ی نگون بخت به دادگاه مراجعه کرده و دادخواستی مبنی بر الزام مالک بر انتقال 3 دانگ از ملک به نام خواهان(خودش)را می نماید
مالک با حضور در دادگاه به بند قرارداد اشاره نموده و اذعان می دارد قرار ما بر این بود که ساختمان با بتن آرمه ساخته شود نه تیر آهن!!!
و دادگاه نیز همین بند را مورد استناد حکم خود قرار داده و حکم بر بی حقی و بطلان دعوی صادر می نماید!!!
ایشان که 700...800ملیونی هزینه ی ساخت این بنا نموده برای نجات خود از این ظلم راهی دفتر وکالت یکی از دوستان ما می شود و ایشان(وکیل) در لایحه ای به دادگاه می نویسد:
سازنده قصد اضرار به مالک را نداشته چرا که از مصالح مرغوب و بهتر از مصالح مورد توافق استفاده کرده و مورد مهم دیگر اینکه:در این مدت یک ساله ی ساخت بنا مالک عرصه با زندگی در همان محل هیچ اعتراضی به اقدامات سازنده نداشته است و می توان این عمل را تائید ضمنی مالک دانست و و و...
اما امروز خبرها حاکی از آن بود که حکم بدوی تائید شده و دست سازنده خالی...
نظر دوستان در خصوص این ظلم عظیم چیست؟
آیا قابل تحمل است؟
آیا داعش چنین ظلمی در حق ملت عراق و سوریه کرده که مالک این بلا را بر سر سازنده آورده؟
بنظر دوستان تقصیر دادگاه در استنباط موضوع و عدم رعایت قاعده ی حسن نیت و انصاف تا چه میزان بوده است؟
مرا با حقیقت بیازار ، ولی با دروغ آرامم مکن...!