رفع مزاحمت زوج

[hemila jalalian]

سلام و وقت بخیر می خواستم بدونم اگه سند رسمی منزل مشترک زن و شوهر به نام زوجه باشد آیا زوجه با توجه به اینکه حضور مردم بدلیل اختلافات منجر به آسیب روحی و روانی وی میشود ،می تواند از حضور وی در منزل جلوگیری کند( از طریق دادگاه ) و آیا می توان شکایت رفع مزاحمت به طرفیت زوج مطرح کرد با عنایت به اینک وظیفه تهیه مسکن بر عهده مرد می باشد .

[کامیاب]

با عرض سلام خدمت مخاطب محترم از نظر اینجانب این سوال مستلزم بیان جزئیات بیشتر و برسی با دقت بالا میباشد ولی از نظر ظاهری و قانونی میتوان بعنوان مزاحم اقدام نمود ولی از نظر اینجانب و اکثریت دوستان بنده و رویه جاری قضائی حاکم با توجه به وجود رابطه سببی ازدواج خیر به این استدلال که تهیه مسکن درست است از نظر قانون بعهده زوج بوده لذا از طرف دیگر وظیفه زوجه هم تمکین میباشد و همچنین به صرف اینکه سند ملکی به نام زوجه بوده از نظر قانونی دلیل بر مالکیت می باشد ولی اگر زوج با استناد به ادله شرعی و قانونی ثابت کند که مالک اصلی و شرعی ملک خودش بوده و سند به صورت سوری به نام زوجه گردیده هم میتواند به صورت ساده بگویم از زوجه تحت عنوان سوء استفاد و یا کلاهبرداری و یا تحصیل مال نا مشروع شکایت کیفری نموده و همچنین میتواند تقاضای ابطال سند را از محاکم حقوقی بخواهد حال باید زوجه فکر کند از نظر شرعی و قانونی و وجدانی مالک ملک میباشد نه اینکه یک زوج بخت برگشته و نادان ملکی را از روی فکر و خیال یا از روی اجبار و یا از روی اعتماد و عشق به نام همسر خود کرده حال همسرش نامردی و از این شرایط سوء استفاده نماید حال بدانیم ریشه این سوال چه بوده و چه هست و واقعیت چیست؟ زیرا هر شخصی واقعیت را بر اساس منافع خود تفسیر و بیان میکند ولی واقعیت این است که هیچ حقی تا ابد پوشیده نخواهد ماند و هیچ حقی به هیچ عنوان از بین نخواهد رفت به وجدان خود رجوع کنید

[hemila jalalian]

سلام با تشکر از آقای کامیاب تیموری در تشریح مسئله فوق باید بگم که مورد مربوط به زن و مردی است که مدت 13 سال است که با هم زندگی می کنند و یک دختر 9 ساله دارند متاسفانه زوج به علت سردی مزاج قادر به رفع نیازهای همسر خود نیست و اصولا تمامی مسئولیتهای زندگی و اداره امور خانواده با وجودیکه هر دو شاغلند توسط زوجه انجام میشه و زوج در واقع با کار خود ازدواج کرده و هیچ تجهی به همسر و فرزند خود ندارد و با توجه به اینکه از عید هم به مدت 9 ماه است که هیچگونه رابطه زناشوئی بینشون برقرار نیست زوجه در عسر و حرج است و خواسته زوجه اولا جدایی و طلاق و ثانیا حضانت فرزند بوده و حاضر به بذل کلیه حقوق مالی خود می باشد و در ضمن منزل مشترک نیز توسط دو طرف خریداری شده ولی بنام زوجه می باشد و با توجه به اینکه زوج در صدد آزار و اذیت روحی و روانی زوجه می باشد آیا این امکان وجود دارد تا تعیین تکلیف و صدور گواهی عدم امکان سازش از ورود زوج به منزل با دستور دادگاه جلوگیری کرد و آیا برای حضانت فرزند و صدور حکم طلاق زوجه می بایستی تمامی حقوق خود را بذل کند

[کامیاب]

سلام با تشکر از آقای کامیاب تیموری در تشریح مسئله فوق باید بگم که مورد مربوط به زن و مردی است که مدت 13 سال است که با هم زندگی می کنند و یک دختر 9 ساله دارند متاسفانه زوج به علت سردی مزاج قادر به رفع نیازهای همسر خود نیست و اصولا تمامی مسئولیتهای زندگی و اداره امور خانواده با وجودیکه هر دو شاغلند توسط زوجه انجام میشه و زوج در واقع با کار خود ازدواج کرده و هیچ تجهی به همسر و فرزند خود ندارد و با توجه به اینکه از عید هم به مدت 9 ماه است که هیچگونه رابطه زناشوئی بینشون برقرار نیست زوجه در عسر و حرج است و خواسته زوجه اولا جدایی و طلاق و ثانیا حضانت فرزند بوده و حاضر به بذل کلیه حقوق مالی خود می باشد و در ضمن منزل مشترک نیز توسط دو طرف خریداری شده ولی بنام زوجه می باشد و با توجه به اینکه زوج در صدد آزار و اذیت روحی و روانی زوجه می باشد آیا این امکان وجود دارد تا تعیین تکلیف و صدور گواهی عدم امکان سازش از ورود زوج به منزل با دستور دادگاه جلوگیری کرد و آیا برای حضانت فرزند و صدور حکم طلاق زوجه می بایستی تمامی حقوق خود را بذل کند

با سلام خدمت مخاطب محترم خانم عزیز از نظر بنده اصولاً رابطه زناشوئی یک رابطه دو طرفه می باشد و شرعاً و قانوناً مرد ابتدا باید اعلان نیاز کند و زن هم حق دارد و باید این مسئله را به زوج خود بگوید و در صورت نیاز برای بوجود نیامدن شک و خصومت بین خودتان به همسررتان پیشنهاد مراجعه به روانپزشک جهت مشاوره بدهید و هردوی شما جهت حل مشکلتان به روانپزشک مراجعه کنید و در مورد طلاق با توجه به اینکه فرزند شما دختر 9 ساله بوده قانوناً حضانت وی به پدرش واگذار میشود و در مورد جدائی باید به شما بعنوان یک مشاور صادق بگویم به جدائی فکر نکنید زیرا جدائی آخرین را می باشد سعی کنید کانون خانوادگی خود را به هر شکل و سختی که میباشد حفظ کنید و همچنین سعی کنید از این به بعد اگر خواستید بیان سوالاتتان را به میل باکس شخصی من ارسال کنید چون بیان چنین مسائل خصوصی در تاپیک انجمن با توجه به اینکه مخاطب شما شخص مشخصی بوده و مثلاً بنده می باشم شاید مورد سوء استفاده دیگران قرار گیرد و یا قرار خواهد گرفت مگر اینکه خودتان مایل به بیان ریز مسائل زندگی به عام باشید و در مورد جواب منزل مسکونی شخصاً نظرم این است فرصت دادن خصلت بزرگان بوده و باعث بوجود آمدن انس و الفت میشود سعی کنید کمتر در زندگی مال من و یا مال تو کنید انشا الله مشکلتان حل میشود ولی با توجه به این مورد شما میتوانید ممانعت کنید در صورتی که همسرتان مدرکی نداشته اشد :ایمیل من kamyab.teymouri_m@ yahoo.com میباشد

[vakil]

سلام با تشکر از آقای کامیاب تیموری در تشریح مسئله فوق باید بگم که مورد مربوط به زن و مردی است که مدت 13 سال است که با هم زندگی می کنند و یک دختر 9 ساله دارند متاسفانه زوج به علت سردی مزاج قادر به رفع نیازهای همسر خود نیست و اصولا تمامی مسئولیتهای زندگی و اداره امور خانواده با وجودیکه هر دو شاغلند توسط زوجه انجام میشه و زوج در واقع با کار خود ازدواج کرده و هیچ تجهی به همسر و فرزند خود ندارد و با توجه به اینکه از عید هم به مدت 9 ماه است که هیچگونه رابطه زناشوئی بینشون برقرار نیست زوجه در عسر و حرج است و خواسته زوجه اولا جدایی و طلاق و ثانیا حضانت فرزند بوده و حاضر به بذل کلیه حقوق مالی خود می باشد و در ضمن منزل مشترک نیز توسط دو طرف خریداری شده ولی بنام زوجه می باشد و با توجه به اینکه زوج در صدد آزار و اذیت روحی و روانی زوجه می باشد آیا این امکان وجود دارد تا تعیین تکلیف و صدور گواهی عدم امکان سازش از ورود زوج به منزل با دستور دادگاه جلوگیری کرد و آیا برای حضانت فرزند و صدور حکم طلاق زوجه می بایستی تمامی حقوق خود را بذل کند

با سلام خدمت مخاطب محترم خانم عزیز از نظر بنده اصولاً رابطه زناشوئی یک رابطه دو طرفه می باشد و شرعاً و قانوناً مرد ابتدا باید اعلان نیاز کند و زن هم حق دارد و باید این مسئله را به زوج خود بگوید و در صورت نیاز برای بوجود نیامدن شک و خصومت بین خودتان به همسررتان پیشنهاد مراجعه به روانپزشک جهت مشاوره بدهید و هردوی شما جهت حل مشکلتان به روانپزشک مراجعه کنید و در مورد طلاق با توجه به اینکه فرزند شما دختر 9 ساله بوده قانوناً حضانت وی به پدرش واگذار میشود و در مورد جدائی باید به شما بعنوان یک مشاور صادق بگویم به جدائی فکر نکنید زیرا جدائی آخرین را می باشد سعی کنید کانون خانوادگی خود را به هر شکل و سختی که میباشد حفظ کنید و همچنین سعی کنید از این به بعد اگر خواستید بیان سوالاتتان را به میل باکس شخصی من ارسال کنید چون بیان چنین مسائل خصوصی در تاپیک انجمن با توجه به اینکه مخاطب شما شخص مشخصی بوده و مثلاً بنده می باشم شاید مورد سوء استفاده دیگران قرار گیرد و یا قرار خواهد گرفت مگر اینکه خودتان مایل به بیان ریز مسائل زندگی به عام باشید و در مورد جواب منزل مسکونی شخصاً نظرم این است فرصت دادن خصلت بزرگان بوده و باعث بوجود آمدن انس و الفت میشود سعی کنید کمتر در زندگی مال من و یا مال تو کنید انشا الله مشکلتان حل میشود ولی با توجه به این مورد شما میتوانید ممانعت کنید در صورتی که همسرتان مدرکی نداشته اشد :ایمیل من kamyab.teymouri_m@ yahoo.com میباشد

سلام
با تشکر از دوست عزیز جناب تیموری .
در خصوص حضانت فرزند دختر چون ایشان در 9 سالگی قرار دارند ، اگر حکم رشد او را دادگاه صادر نماید انتخاب زندگی نزد هر کدام از والدین به عهده خود اوست . اما در غیر اینصورت حضانت با پدر می باشد .
در مورد ممانعت از ورود به منزل ، به نظر بنده زوجه نمیتواند از ورود ایشان به محل زندگی مشترک ممانعت به عمل آورد ، مگر اینکه وجود خطر جانی و عسر و حرج را قبلاً از طرق قانونی به اثبات رسانده باشد . چون محل زندگی مشترک زوجین می باشد . در صورت انجام این کار اگر به اتهام ممانعت از حق از ایشان شکایت کیفری شود ، محکوم خواهد شد . هر چند که سند منزل اسماً متعلق به زوجه باشد .
با توجه به اینکه زوج نمیتواند وظایف خود را ایفاء کند ، جهت گرفتن طلاق ، نیازی به بذل و بخشش از طرف زوجه نمی باشد .
در ضمن اینکه جناب آقای تیموری ، سوال کننده محترم در سوالشان اشاره به شخص ثالثی کرده اند نه خودشان . و بیان چنین مشکلاتی به نظر بنده هیچ منافاتی با قوانین انجمن ندارد و کسی نیز نمی تواند سوء استفاده ای از این قضایا نماید . با تشکر مجدد از حسن ظن و توجه شما .

[Pourabedin]

سلام با تشکر از آقای کامیاب تیموری در تشریح مسئله فوق باید بگم که مورد مربوط به زن و مردی است که مدت 13 سال است که با هم زندگی می کنند و یک دختر 9 ساله دارند متاسفانه زوج به علت سردی مزاج قادر به رفع نیازهای همسر خود نیست و اصولا تمامی مسئولیتهای زندگی و اداره امور خانواده با وجودیکه هر دو شاغلند توسط زوجه انجام میشه و زوج در واقع با کار خود ازدواج کرده و هیچ تجهی به همسر و فرزند خود ندارد و با توجه به اینکه از عید هم به مدت 9 ماه است که هیچگونه رابطه زناشوئی بینشون برقرار نیست زوجه در عسر و حرج است و خواسته زوجه اولا جدایی و طلاق و ثانیا حضانت فرزند بوده و حاضر به بذل کلیه حقوق مالی خود می باشد و در ضمن منزل مشترک نیز توسط دو طرف خریداری شده ولی بنام زوجه می باشد و با توجه به اینکه زوج در صدد آزار و اذیت روحی و روانی زوجه می باشد آیا این امکان وجود دارد تا تعیین تکلیف و صدور گواهی عدم امکان سازش از ورود زوج به منزل با دستور دادگاه جلوگیری کرد و آیا برای حضانت فرزند و صدور حکم طلاق زوجه می بایستی تمامی حقوق خود را بذل کند

نظر باینکه طبق سندرسمی منزل مشترک شرعا"وقانونا"تحت تملک شما میباشد، میتوانید از ورود شوهرتان ممانعت کنید و نیازی به طرح دعوی علیه زوج نیست و تنها اثر قانونی این ممانعت موجب اثبات عدم تمکین شما بوده و شما را از داشتن حق نفقه محروم مینماید. اما در خصوص فرزند باتوجه به سنشان حضانت با زوج است مگر عدم صلاحیت ایشان جهت نگهداری و سرپرستی فرزند برای دادگاه محرز گردد و فرزند زمانی اختیار انتخاب دارند که بلوغ فرزند از نظر قدرت تمیز و رشد از طرف دادگاه احراز شده وحکم رشد صادر گردد.شما میتوانید مهریه خودرا مطالبه نمائید و حتی نحله(اجرت المثل) نیز مطالبه نمائید. متوانید درخواست طلاق نمائید مخصوصا" بواسطه عدم توانائی جنسی و حاکمیت عسرو حرج ،و شما میتوانید برای اخذ طلاق خلعی نه رجعی ،تنها بخش ناچیزی از مهریه خود را بذل نمائید .pourabedin

[کامیاب]

سلام با تشکر از آقای کامیاب تیموری در تشریح مسئله فوق باید بگم که مورد مربوط به زن و مردی است که مدت 13 سال است که با هم زندگی می کنند و یک دختر 9 ساله دارند متاسفانه زوج به علت سردی مزاج قادر به رفع نیازهای همسر خود نیست و اصولا تمامی مسئولیتهای زندگی و اداره امور خانواده با وجودیکه هر دو شاغلند توسط زوجه انجام میشه و زوج در واقع با کار خود ازدواج کرده و هیچ تجهی به همسر و فرزند خود ندارد و با توجه به اینکه از عید هم به مدت 9 ماه است که هیچگونه رابطه زناشوئی بینشون برقرار نیست زوجه در عسر و حرج است و خواسته زوجه اولا جدایی و طلاق و ثانیا حضانت فرزند بوده و حاضر به بذل کلیه حقوق مالی خود می باشد و در ضمن منزل مشترک نیز توسط دو طرف خریداری شده ولی بنام زوجه می باشد و با توجه به اینکه زوج در صدد آزار و اذیت روحی و روانی زوجه می باشد آیا این امکان وجود دارد تا تعیین تکلیف و صدور گواهی عدم امکان سازش از ورود زوج به منزل با دستور دادگاه جلوگیری کرد و آیا برای حضانت فرزند و صدور حکم طلاق زوجه می بایستی تمامی حقوق خود را بذل کند

با سلام خدمت مخاطب محترم خانم عزیز از نظر بنده اصولاً رابطه زناشوئی یک رابطه دو طرفه می باشد و شرعاً و قانوناً مرد ابتدا باید اعلان نیاز کند و زن هم حق دارد و باید این مسئله را به زوج خود بگوید و در صورت نیاز برای بوجود نیامدن شک و خصومت بین خودتان به همسررتان پیشنهاد مراجعه به روانپزشک جهت مشاوره بدهید و هردوی شما جهت حل مشکلتان به روانپزشک مراجعه کنید و در مورد طلاق با توجه به اینکه فرزند شما دختر 9 ساله بوده قانوناً حضانت وی به پدرش واگذار میشود و در مورد جدائی باید به شما بعنوان یک مشاور صادق بگویم به جدائی فکر نکنید زیرا جدائی آخرین را می باشد سعی کنید کانون خانوادگی خود را به هر شکل و سختی که میباشد حفظ کنید و همچنین سعی کنید از این به بعد اگر خواستید بیان سوالاتتان را به میل باکس شخصی من ارسال کنید چون بیان چنین مسائل خصوصی در تاپیک انجمن با توجه به اینکه مخاطب شما شخص مشخصی بوده و مثلاً بنده می باشم شاید مورد سوء استفاده دیگران قرار گیرد و یا قرار خواهد گرفت مگر اینکه خودتان مایل به بیان ریز مسائل زندگی به عام باشید و در مورد جواب منزل مسکونی شخصاً نظرم این است فرصت دادن خصلت بزرگان بوده و باعث بوجود آمدن انس و الفت میشود سعی کنید کمتر در زندگی مال من و یا مال تو کنید انشا الله مشکلتان حل میشود ولی با توجه به این مورد شما میتوانید ممانعت کنید در صورتی که همسرتان مدرکی نداشته اشد :ایمیل من kamyab.teymouri_m@ yahoo.com میباشد

سلام
با تشکر از دوست عزیز جناب تیموری .
در خصوص حضانت فرزند دختر چون ایشان در 9 سالگی قرار دارند ، اگر حکم رشد او را دادگاه صادر نماید انتخاب زندگی نزد هر کدام از والدین به عهده خود اوست . اما در غیر اینصورت حضانت با پدر می باشد .
در مورد ممانعت از ورود به منزل ، به نظر بنده زوجه نمیتواند از ورود ایشان به محل زندگی مشترک ممانعت به عمل آورد ، مگر اینکه وجود خطر جانی و عسر و حرج را قبلاً از طرق قانونی به اثبات رسانده باشد . چون محل زندگی مشترک زوجین می باشد . در صورت انجام این کار اگر به اتهام ممانعت از حق از ایشان شکایت کیفری شود ، محکوم خواهد شد . هر چند که سند منزل اسماً متعلق به زوجه باشد .
با توجه به اینکه زوج نمیتواند وظایف خود را ایفاء کند ، جهت گرفتن طلاق ، نیازی به بذل و بخشش از طرف زوجه نمی باشد .
در ضمن اینکه جناب آقای تیموری ، سوال کننده محترم در سوالشان اشاره به شخص ثالثی کرده اند نه خودشان . و بیان چنین مشکلاتی به نظر بنده هیچ منافاتی با قوانین انجمن ندارد و کسی نیز نمی تواند سوء استفاده ای از این قضایا نماید . با تشکر مجدد از حسن ظن و توجه شما .

دوست عزیز جناب آقای خدائی فر همانگونه که مستحضرید نظرات در عالم حقوق متفاوتند و بند در پاسخهای خود بیان میکنم از نظر بنده و نظر قطعی نمیدهم و در پاسخ از نظر بنده در صورت اثبات حکم رشد هم با توجه به اینکه حضانت فرزند وظیفه تهیه محل سکونت و نفقه دختر به عهده پدر میباشد اولاً به ندرت پزشکی قانونی حکم رشد صادر مینماید و امکان صدور حکم رشد توسط پزشکی قانونی به ندرت صورت میگیرد زیرا حکم رشد علاوه بر رشد عقلانی و جسمانی و پارامترهای متعددی ملاک میباشد و همچنین با توجه به اینکه رویه قالب این است و بنده نیز در مورد ورود به منزل قبلاً عرض کردم که با توجه به اینکه محل سکونت به نام زوجه میباشد باید بیشتر برسی شود و در صورتی که زوج نتواند مالکیت خود را اثبات کند با توجه به اینکه تهیه مسکن هم از نظر شرعی و هم از نظر قانونی به عهده زوج میباشد و زوج نتوانسته محل سکونت تهیه کند در صورت استفاده زوج از مسکن زوجه نیازمند کسب اجازه زوجه بوده و هست ولی بنده قبلاً اشاره نمودم در صورت مشترک بودن شرعی و وجدانی ملک در صورتی هم که سند به عهده زوجه بوده اخلاقاً ممانعت از حضور زوج خلاف شرع و عرف و اخلاق میباشد و در مورد بذل مهریه نظر بنده نیز با این نظر شما که بذل مهریه در صورت عسرو حرج زن به واسطه انجام امور و روابط خانوادگی نیازی ندارد موافق هستم هرچند در شرع در اینمورد انجام وظایف و روابط زوجین ملاک را قول زوجه قرار داده لذا با توجه به جلوگیری از سو استفاده زنان از این موضوع رویه غالب و رایج در محاکم برسی اوضاع و احوال بوده و اصولاً عسروحرج به واسطه نداشتن رابطه به ندرت اثبات میشود لذا با ید توجه داشت که زوجه مورد نظر قبلا رابطه داشته و دارای فرزند میباشند ولی همانگونه که اطلاع دارید قانون خانواده ما اکثراً مخالف شرع بوده و در قانون نگارشاً به نفع زوجه قانون تصویب و تقریر گردیده اما عملاً و رویه جاری برای استحکام خانواده و جلوگیری از سو استفاده و احقاق حق مرد اصولاً به نفع مرد تصمیم گیری میشود که موارد بسیاری موارد را نیز حضرتعالی اطلاع دارید. ولی در نهایت حق طلاق با مرد است مگر موارد مذکور و مورد توافق در عقد نامه آنهم در صورت اثبات ولی در کشور ما رایج است زنان برای اینکه درگیر رفت و آمد محاکم نشوند و دچار دردسر و ناراحتی روحی و جسمی از باب کرارت رفت و آمد به محاکم نشوند نسبت به طلاق توافقی اقدام مینمایند که کمتر دچار دردسر شوند هرچند که خود حضرتعالی مستحضرید هم اکنون اصل و قاعده المفلص فی امان الله در مورد مسائل مالی جاری بوده پس چرا بخواهیم کسی را به دردسر و طولانی نمودن دادرسی و گرفتن حق و حقوقی که آنهم به ندرت قابل دریافت است تشویق نماییم پس بنده سعی مکنم راه و انجام کاری را پیشنهاد کنم تا کمترین تنش وجود داشته باشد هرچند خودتان مستحضرید اگر زن و شوهری قصد زندگی نداشته باشند هرکدام میتوانند به نحوی در انجام امور زندگی و یا در صورت اقدام قضائی سختی و مشکلاتی را ایجاد کنند مانند اینکه زن مهریه نفقه و غیره را اقدام میکند مرد اعلان به اعسار و تقسیط و هم اکنون رویه این است که مرد اگر نتواند مازاد بر هزینه های زندگی مهریه و غیره پرداخت کند تا زمان اثبات تمکن معاف از هرگون پرداخت مازاد بوده و راهها و مباحث دیگر که این موارد و امثالهم موارد آزار و اذیت و طولانی شدن رسیدگی میباشد و ما به عنوان یک حقوقدان با وجدان وظیفه داریم در مورد مسائل خانوادگی زوجین را تشویق و راهنمائی به ادامه زندگی و تحکیم و بقاء زندگی نمائیم و بنده نیز همانگونه که خوانده اید این خانم محترم که مشاوره خواسته اند را خارج از رویه و مسائل حقوقی حاکم و جاری ترقیب به ادامه زندگی مشترک و حل مشکل ترقیب نموده چون این وظیفه شرعی و وجدانی من میباشد واین شعار بنده بوده ما برای وصل کردن آمدیم ، نی برای فصل کردن آمدیم .و هدف بنده دوستی و الفت میباشد ولا غیر و در مورد آخر از تذکر حضرتعالی در مورد بیان سوالات توسط سوال کنندگان به صورت باز از محضر عالی ممنون هستم زیرا بنده روابط خاص بین زوجین را محرمانه میدانستم و فکر میکردم غیر از بیانات آکادمیک اینگونه مسایل باید بین کسانی مطرح شود مانند خود زوجین و یاپزشک معالج و یا مقامات قضائی برسی کننده مشکل و اشخاصی که در گیر مسائل حقوقی طرفین بوده و نه اشخاص غیر و از این تذکر شما کمال تشکر را دارم و از دقت و ریز بینی شما کمال تشکر را دارم