۳ دي ، ۱۳۹۳, ساعت --> ۰۵ : ۱۹
(آخرین ویرایش: ۳ دي ، ۱۳۹۳, ساعت --> ۱۰ : ۱۹، توسط مـــدافـــع عـــدالـــت.)
با سلام خدمت دوستان و اساتید ارجمند
با کسب اجازه از دوست گرامی جناب حکمت به حضورتان می رساند:
در موضوع مطروحه توسط مخاطب محترم بنظر بنده حق فسخ عقد دیده نمی شود هر چند متراژ مبیع(خانه)در هنگام عقد در قرارداد قید گردیده
با عنایت به ماده ی355ق.م و با کمی مداقه در مفهوم آن خواهیم دید که حق فسخ در قراردادی معنا پیدا می کند که مساحت
"شرط"
انعقاد قرارداد بوده ، یعنی اگر در هنگام انعقاد عقد مشخص می شد که مبیع کمتر یا بیشتر از اوصاف مشخص شده است طرفین قرارداد هیچگاه تن به انشای عقد نمی دادند ، ولی در موضوع مطروحه چنین نیست و اگر فروشنده از اول می گفت متراژ خانه 50یا 60 متر است باز خریدار میخرید به همان مبلغ هم می خرید ، چرا که قصد خریدار خرید خانه بوده نه متراژ آن!
یعنی متراژ نه برای فروشنده مهم بوده و نه برای خریدار
اگر ماده ی 355 میگفت:
"اگر ملکی با قید مساحت معین فروخته شود... "
در این صورت حق فسخ برای طرفین محقق می شد و خریدار یا فروشنده حق اعمال فسخ را داشتند در حالی که ماده ی مذبور مرقوم داشته:
"اگر ملکی به شرط داشتن مساحت معین..."
یعنی در اینجا مساحت برای متعاملین مهم بوده و عقد بر مبنای همین متراژ مورد تراضی قرارگرفته
در هر حال باید با وارد شدن به قصد مشترک متعاملین دانست که آیا اگر فروشنده از اول به مخاطب می گفت مبیع مورد معامله 60متر است وی(خریدار) از عقد و قرارداد سر باز می زد و از خرید خانه منصرف می شد؟
یا اگر فروشنده از اول می دانست خانه 60 متر است از فروختن امتناع می کرد یا متراژ در قصد وی هیچ خللی وارد نمی کرد
لذا بنظر بنده طرفین عقد حق فسخ آن را نداشته و فقط فروشنده مستحق دریافت مبلغ متراژ مازاد و قید نشده در قرارداد است.
از دوستان عزیز پوزش میطلم بابت اطاله ی کلام و قدردانی میکنم از اینکه نگارش طولانی و خسته کننده ی حقیر را مورد توجه قراردادند ، امید است با نقد نظر و تحلیل بنده مرا از تجربیات و نظرات گرانقدر خویش بهره مند فرمایند
ارادتمند
با کسب اجازه از دوست گرامی جناب حکمت به حضورتان می رساند:
در موضوع مطروحه توسط مخاطب محترم بنظر بنده حق فسخ عقد دیده نمی شود هر چند متراژ مبیع(خانه)در هنگام عقد در قرارداد قید گردیده
با عنایت به ماده ی355ق.م و با کمی مداقه در مفهوم آن خواهیم دید که حق فسخ در قراردادی معنا پیدا می کند که مساحت
"شرط"
انعقاد قرارداد بوده ، یعنی اگر در هنگام انعقاد عقد مشخص می شد که مبیع کمتر یا بیشتر از اوصاف مشخص شده است طرفین قرارداد هیچگاه تن به انشای عقد نمی دادند ، ولی در موضوع مطروحه چنین نیست و اگر فروشنده از اول می گفت متراژ خانه 50یا 60 متر است باز خریدار میخرید به همان مبلغ هم می خرید ، چرا که قصد خریدار خرید خانه بوده نه متراژ آن!
یعنی متراژ نه برای فروشنده مهم بوده و نه برای خریدار
اگر ماده ی 355 میگفت:
"اگر ملکی با قید مساحت معین فروخته شود... "
در این صورت حق فسخ برای طرفین محقق می شد و خریدار یا فروشنده حق اعمال فسخ را داشتند در حالی که ماده ی مذبور مرقوم داشته:
"اگر ملکی به شرط داشتن مساحت معین..."
یعنی در اینجا مساحت برای متعاملین مهم بوده و عقد بر مبنای همین متراژ مورد تراضی قرارگرفته
در هر حال باید با وارد شدن به قصد مشترک متعاملین دانست که آیا اگر فروشنده از اول به مخاطب می گفت مبیع مورد معامله 60متر است وی(خریدار) از عقد و قرارداد سر باز می زد و از خرید خانه منصرف می شد؟
یا اگر فروشنده از اول می دانست خانه 60 متر است از فروختن امتناع می کرد یا متراژ در قصد وی هیچ خللی وارد نمی کرد
لذا بنظر بنده طرفین عقد حق فسخ آن را نداشته و فقط فروشنده مستحق دریافت مبلغ متراژ مازاد و قید نشده در قرارداد است.
از دوستان عزیز پوزش میطلم بابت اطاله ی کلام و قدردانی میکنم از اینکه نگارش طولانی و خسته کننده ی حقیر را مورد توجه قراردادند ، امید است با نقد نظر و تحلیل بنده مرا از تجربیات و نظرات گرانقدر خویش بهره مند فرمایند
ارادتمند
مرا با حقیقت بیازار ، ولی با دروغ آرامم مکن...!
