سوال مهم

[کامیاب]

خانم دادخواه این نظر شما صحیح بوده لذا همانگونه که قبلاً بیان نمودم وکیل باید اثبات کننده باشد نه بیان کننده و مطابق قانون هرگاه حقی به اثبات رسید اصل بر بقای حق است مگر خلافش ثابت شود و در مورد هدایا وقتی خریدن به اثبات رسید اصل بر استرداد بوده نه مالکیت چون هیچ مردی تکلیف به خرید طلا و جواهر برای همسر خود جهت مالکیت یا هبه و.... ندارد مرد برده زن نبوده و نیست همانگونه هم زن کنیز و برده مرد نبوده و نیست و دفاع هم دوست عزیز باید شرعی و قانونی باشد پس در صورت اثبات خرید طلا توسط مرد این زن است که باید اثبات کند مواردی را که دلیل بر عدم باز گشت هدایا داشته و اگر مرد فقط نفی ادعای زن کند کافی بر صدورحکم به استرداد داشته و در صورت نبود و یا مفقودشدن و... یاید قیمت را پرداخت کند لذا همانگونه که قبلاً بیان نمودم نظر در محاکم با قاضی بوده هزاری که وکیل خود را محق در دفاع از حق موکل بداند نتنها وکیل هر شخصی حق دارد و میتواند از حقوق داشته و یا نداشته خود به حق یا ناحق دفاع کند و با چنگ و دندان تا آخرین لحضات وجود آن حق نداشته را برای خود داشته تصور کند لذا از این بیانات خواستم نتیجه بگیرم حرف تا عمل فاصله بسیار است و دفاع تا صدور حکم هم بسیار راه پر پیچ و خم لذا بیان قطعی موضوع قبل از رسیدگی و صدور حکم موجبات تفکراتی شده که انسان را از واقعیات دور میکند لذا وکیلی با ادعای با سوادی و قدرت کلام و بیان و نگارش چه بسا این موارد از نظر عملی و از نظر قاضی رسیدگی کننده توهمی بیش نباشد همیشه چه بنده چه هر کس دیگری بیاناتش دلیل بر صحت و واقعیت نبوده و نیست و ملاک ادله اثبات دعوی و برداشت قاضی بوده لذا بنده بعد از چند سال تجربه و مشاهده چنیم مشکل مشابهی از صد مورد یک مورد دیده ام که قاضی حکم به استرداد هدایا نداده باشد و در اکثر قریب به اتفاق حکم به استرداد داده شده و آن یک مورد هم هم زوج و هم زوجه در مورد چیز خاص به عنوان هدیه اتفاق نظر به مفقودی داشته و در این حالت تعهد زوجه نسبت به آن و عدم قصورش برای قاضی محرز گردیده لذا این نظر شخصی بنده بوده لذا بنده هم مانند شما متوجه هستم نظریات مشورتی شمع راه بوده اما نباید از بار اثبات و ادله اثبات با وجود نظریه مشورتی چشم پوشی نمود. ممنون از زحمات خانم دادخواه و صبر دوستان و کاربران