خارج از بافت شهری

[کامیاب]

دوست گرامی از بیانات بنده ناراحت نشوید به این دلیل که باغاتی که قابل کشاورزی نمی باشد چگونه و با چه توجیهی قابل ساخت و قصر اشجار بوده به جهت تغیر کاربری ویلایی به این توضیح که چگونه میشود قبول کرد اکنون به هر دلیلی قابل کشاورزی نمیباشد اما با ساخت اشخاص ثالث هم ویلا ساخته میشود و هم درخت و کیاه در آن قابل رویش میشود منظور این بود که یا زمین قابل کشت بوده یا نبوده اگر نبوده با ساخت ویلا هم قابل کشت نخواهد بود لذا اگر در صورت ویلا سازی میشود در آن فضای سبز ساخت پس اینمورد تخریب منابع طبیعی و ویلا سازی و کسب منافع شخصی میباشد دلیل چنین بیانی از طرف اینجانب چگونگی بیان حضرتعالی بوده (برای مردم پرونده سازی میکنند و شهرکی که حداقل 40 سال است دیگر رنگ و روی کشاورزی راندیده ادعای مزروعی بودنش را میکنند. اصلا گیریم مزروعی باشد آیا باغ 2تا اتاق نمیخواهد ما نه آپارتمان سازی کردیم ونه کاخ ساختیم نه به قطعات تقسیم کردیم جایی که یکسری درختان خشکیده داشت آباد کردیم درختان مثمر و گل کاشتیم یک سر پناه کوچک هم ساختیم...به هر حال قوانین خشکیده دولتی هست و.....)
آیا دو اتاق ساختن ویلا سازی نیست؟ آیا زمین زراعی که خشک شده و توسط شما مجدداً میلا سازی میشود و درخت کاشته میشود و آن درخت رشد میکند دلیا بر قابل کشت بودن نیست؟اصولاً زمین زراعی بدون اخذ مجوز غیر قابل کاربری مسکونی بوده کسی که زمین مزروعی را به بهانه های مختلف خشک میکند خائن به نسل آینده نیست؟آیا کسی که به بهانه های واهی چنین املاکی را میخرد یا به دلیل استفاده شخصی ویلائی و یا خرید و فروش به بهانه سودجوئی این اشخاص شریک در خیانت آن کشاورز نمیباشند؟ برادر محترم هر کس مسائل را از دریچه تفکر و بینش خود میبیند از نظر حضرتعالی این عمل با توجه به توضیحات حضرتعالی قابل توجیه بوده زیرا همانگونه که خودتان میدانید و نوشته اید زمین مزروعی بوده (خشک شده و یا خشک کردن )و بر خلاف قانون قطعه بندی و تحت عنوان ویلا سازی بر خلاف قانون تغییر کاربری شده آیا این عمل خلاف قانون مالک اصلی مجوز برای خلاف قانون دیگر است؟ دوست گرامی سوالات دیگرهم وجود دارد در هر صورت بیان این مطالب به جهت این بوده که دلیل و منطق بیانات قبلی خود را به حضرتعالی بیان کنم تا فکر نفرمایید بنده بدون تفکر اقدام به نگارش نموده ام شاید بیانات بنده از نظر حضرتعای تند باشد ولی خلاف عقل و منطق و قانون نمیباشد (چون پدر بزرگ بنده مرا نصیحتی نموده و ایشان بیان فرموده هیچگاه از کسی که مخالف تو سخت میگه ناراحت نشو چون اون باعث میشه که تو به خودت بیای و کمی به عمل خودت با دیده باز تر نگاه کنی و سپس تصمیم درست بگیری و کسی که موافق برای خوشحالی تو حرف میزنه دروری کن چون اون نقشه ای برای حال و آینده تو داره چون خوشی مآید و میرود و آثار خوشش را احساس میکنید اما باید فکر بدی باشید و به فکر راه چاره که کمترین ناراحتی و خسارت به شما وارد شود تا حداکثر استفاده را ببرید) این نظر شخصی بنده با توجه به تقریرات حضرتعالی بوده شاید دوستان نظرات بهتری داشته باشند