(۱۸ دي ، ۱۳۹۱, ساعت --> ۰۰ : ۱۸)Kamyab.Teymouri نوشته است: ضمن عرض سلام خدمت مخاطب محترم برادر عزیز پاسخ شما از نظر بنده خیر میباشد زیرا بر این اساس که ماده 190 قانون مدنی شرایط صحت معاملات را شامل میگردد ولی عملاً اگر در محاکم کشور بخواهند به صرف ادعا و یا بردن شهود و یا پذیرش بیانات طرفین اکتفا نموده و همینگونه که حضرتعالی برای خودتان استنباط نموده اید عمل کنند سنگ روی سنگ بند نمی شود و عملاً با توجه به روابط اقتصادی و این افت و خیز قیمتهای موجود عملاً باید بالغ بر 90% معاملات را به ادعای دلیل عدم تحقق یکی از فروضات چهارگانه ماده مذکور از نظر حضرتعالی باطل و یا فسخ و موارد دیگر قلمداد نمود احتمالاً فکر میکنم حضرتعالی یا دانشجو باشید و یا کسی که کار عملی حقوقی انجام نداده اید و یا شخصی هستید که این مبحث حقوقی را در میان جمع شنیده اید ولی در هر صورت اگر قصدی بین طرفین نباشد انشائی صورت نمی پذیرد[پسس معاملات صوری که بدون قصد انشا میشوند که هیچ گونه قصدی هم در ان نیست چون صرفا انشا شده انداز نظر شما صحیح هستند] و (کی داده و کی گرفته) چه ارتباطی با مبحث قصد در ماده 190 قانون مدنی دارد؟! چون این مثال را انسانهای عامی فاقد خرد حقوقی میزنند نه یک حقوقدان و یا کسی که اطلاع اندک از حقوق دارند. چون کسی که فکر میکند خود را دست خوش موهومات بیهوده نمی کند.با عرض پوزش از صراحت بیاناتم
بنده دانشجوی ارشد خصوصی هستم باید به عرض برسونم ما کاری به اینکه سنگ رو سنگ بند نمیشه نداریم از لحاظ حقوقی چه استدلالی دارید؟پس معاملات صوری که بدون قصد انشا میشوند که هیچ گونه قصدی هم در ان نیست چون صرفا انشا شده انداز نظر شما صحیح هستند که فرمودید:"اگر قصدی نباشد انشایی صورت نمی پذیرد""پس صرف انشاحاکی از صحت معاملات نیست در این زمینه مطالعه زیاد داشتم من تنها نیستم که همچین عقیده ای داشته باشم اگر در مورد این قضییه زود داوری نفرمایید بیشتر مطالعه بفرمایید ممنون میشم تا اینکه صرفا بر اساس دانسته های خودتون قضاوت کنید اگر جوابتون خیر هس استدلال بفرمایید تا استفاده کنیم خیلی دوست دارم حقوقدانانی مثل شماجواب مستدل ومستندی را در این زمینه ارائه کنندمنتظرتان هستیم دوست گرامی